පෙරටුගාමීන් තේරුම් ගැනීමට කවුළුවක්
(‘පෙරටුගාමී සමාජවාදී පක්ෂයට මොකද වෙන්නේ’ සංවාදයට එකතු කිරීමක්)
‘පෙරටුගාමී සමාජවාදී පක්ෂයට මොකද වෙන්නේ’ මැයෙන් වූ පළමුවැනි ලිපිය පළ වූයේ මේ ලියන මමත් ඇතුළුව පිරිසක් පෙරටුගාමී සමාජවාදී පක්ෂයේ මොකද වෙන්නේ යන ප්රශ්නය තතු දත් මාර්ග මඟින් ජනමාධ්‍ය මඟින් වෙබ් අඩවි මඟින් ආදී තව තව හැකි තොරතුරු මූලාශ‍්‍රයන් මඟින් ලද විවිධාකාර තොරතුරු මතින් විවිධාකාර නිගමනයන් කරා එළඹෙමින් තිබූ මොහොතකයි. එකී පළමුවැනි ලිපිය කියවූ කල විශේෂයෙන්ම එහි අවසන් උපුටනය වූ ‘පක්ෂය ශුද්ධ වීම’ පිළිබඳ උපුටනය මා තුළ ඇති කරනු ලැබූයේ අතෘප්තිමත් හැඟීමකි. එයට වෙනස්ව මා දුටුවේ දේශපාලනයට සම්බන්ධ මගේ ඥාතීන් හා මිතුරන් එම ලිපිය කියවා ‘‘යන්තං ඇති ඔය වැඬේ දැන්වත් ඇරඹෙනවා’’ (සංවාද ක‍්‍රියාවලිය) ලෙස පවසා තම තමන්ගේ එදිනෙදා ජීවිත ක‍්‍රියාවලීන් තුළ ගිලී ගිය බවකි.
- නිසල්ගේ ප‍්‍රවේශය
ඉන්පසු සති අන්තයේ ආවේ නිසල් ජයතිලකගේ ‘මෙතැන රෝස මල පෙසප නටන්න’ මැයෙන් වූ දෙවැනි ලිපියයි. එහි වන අතිසරලකරණයටත් පෙරටුගාමී සමාජවාදී පක්ෂයේ මා දන්නා දේශපාලන ක‍්‍රියාවලිය අවඥාවට ලක්කොට තිබීමත් සිදුවීම් අරබයා වන නොගැඹුරු මාධ්‍යවේදී ප‍්‍රවේශය බඳු ප‍්‍රවේශය පිළිබඳවත් අතෘප්තියක් හට ගත් නමුත් ලංකාවේ පුරවැසි ජීවිතය තුළ දක්නට ලැබෙන දහසකුත් එකක් විපරීත කාලකණ්ණි දසුන් අතර එය මගේ මතකයේ පසුපසට තල්ලූ විය. ඉන්පසු එම නිසල් ජයතිලකගේ ලිපිය කියවන ලෙස සඳහන් කර එන එස්.එම්.එස්. පණිවුඩ සේම පෙරටුගාමී සමාජවාදී පක්ෂයට එරෙහි ප‍්‍රචාරක ව්‍යාපෘතිවල එම ලිපිය ගැන පණිවුඩත් සමඟ ලිපියක් හුවමාරු වන බව විදේශගත සහෝදරයෙක් තොරතුරු කතාබහක දී පවසන ලද අතර ඉන්පසු ‘මෙතැන රෝස මල පෙසප නටන්න ලිපියට මාගේ අවධානය නැවත ඇති වූ අතර මා මේ ලිපිය තුළින් උත්සාහ දරන්නේ එම ලිපියෙන් ආවරණය කිරීමට තැත් දරා ඇති තේමාවන් අරබයා මගේ අදහස් පෙළගැස්වීමටයි.
පෙරටුගාමීන්ගේ ආගමනය ජවිපෙ ඛණ්ඩනය ගැන මූලික අදහසකින් ඇරඹිය යුතු යැයි යන්නට කිසිවකු අභියෝග නොකරනු ඇතැයි යන්න මාගේ විශ්වාසයයි.
ජවිපෙ ඛණ්ඩනය සිදු වීමෙන් පසුව එය විවිධ ආකාරයෙන් විවිධ දෘෂ්ටිකෝණයන්ට අනුව විවිධාකාර පුද්ගලයන් විසින් විවිධාකාරයෙන් අර්ථකථනය කෙරී ඇති අතර එය ඉදිරියටත් සිදු වීමට නියමිත සහ සිදු විය යුතු ක්රියාවලියක් වන අතර එය පිළිබඳ මගේ ප‍්‍රථම නිරීක්ෂණය වන්නේ එය ජවිපෙ හැර පැමිණි පුද්ගලයන් 5,000ක් නම් මේ පන්දහසට එය අත හැර යෑමට හේතු දසදහස් ගණනක් තිබූ බවයි. ව්‍යුහයක් ලෙස එය එහි අභ්‍යන්තර වර්ධනයේ දයලෙක්තිකය තුළින්ම පැවැත්ම තෝරා ගත යුතු මංසන්ධියකට පැමිණ තිබූ අතර එය අතිදැවැන්ත ලෙස ක‍්‍රමය තුළ ගිලී යමින් පැවතුණේය. එය තුළ වූ, විප්ලවීය හෝ ප්රගතිශීලී හෝ ලෙනින්වාදී හෝ නූතනවාදී හෝ ලෙස පසුව නම් කරන ලද ක්රියාවලියට (පුද්ගලයන්ට) එරෙහිව ස්ථාපිත නායකත්වය සැලැසුම්සහගතව මැදිහත් වීම පෙරටුගාමීන්ගේ ආරම්භය වීය යන්න ගැන අපට දැනට එකඟතාවකට ආ හැකිය.
එය නිසැකයෙන්ම කැරැුල්ල වන අතර කුප‍්‍රකට ස්ථාපිතයකට එරෙහිව ගසන කැරැුල්ලක් ප්රගතිශීලී වන්නා සේම ‘ ඕනෑම කැරැුල්ලකට එහිම සීමාවක් ද ඇත්තේය’ යන්න ද තේරුම් ගැනීම මෙහි පසුකාලීන වර්ධනයන් වටහා ගැනීමේ එක් පදනම් කරුණක් වන්නේය. ඕනෑම කැරැුල්ලක් ස්ථාපිතයක් බවට පත් වන්නේ නම් තියුණු අරගල මාලාවකින් තියුණු වටහා ගැනීම් මාලාවක් හරහා යා යුතු වූ අතර එයට කැරැුලිකාර පාර්ශ්වයේ සියල්ලන් අඩු වැඩි වශයෙන් සහභාගී විය යුතු අතර එය සංකීර්ණ ක‍්‍රියාවලියකි. කැරැුල්ලකට සහභාගී වන්නෝ වනාහී ‘සියල්ල’ ඉල්ලා සිටින්නෝ වන අතර කැරැුල්ලකට දිය හැකි වන්නේ ඓතිහාසික සන්දර්භයකට සාපේක්ෂව වන අතර එවිට අති දැවැන්ත අතෘප්තියක් ජනනය කෙරෙන අතර එය ද පෙරටුගාමීන් මුහුණ දුන් යථාර්ථයකි.
මෙහි දී සැලකිල්ලට ගත යුතු තවත් වැදගත් කරුණක් වන්නේ පෙරටුගාමීන්ගේ කැරැුල්ල සාමාජීයව කෙසේ සලකා බැලූණිද යන්නයි. ජවිපෙ නායකයන් තමනට එරෙහි කැරැුල්ල රාජ්‍යයට, රෙජීමයට එරෙහි කැරැුල්ලක් සහ එබඳු නායකත්වයක් ලෙස ඒත්තු ගැන්වීමටත් කුමාර් ගුණරත්නම්ට අදාළ පුරාවෘත්තගත ඉතිහාසය තුළ එය සාධාරණිකකරණය කරගැනීමටත් උපාමාරු යොදා ගත්තේය. එය ජාත්‍යන්තරවත් අරාබි වසන්තය බඳු දේශපාලන ක‍්‍රියාදාමයන්ගේ මොහොත වූ අතර විමල් වීරවංශලා බඳු පුද්ගලයන් පෙරටුගාමීන් දෙමළ ඩයස්පෝරාව, බටහිර තානාපති කාර්යාල ආදිය සම්බන්ධ බියජනක පින්තූරයක් රෙජීමය ඉදිරියෙහි පින්තාරු කළේය. ආරක්ෂක ලේකම්වරයා වෘත්තිකයකුට වඩා දේශපාලකයකු වග සනාථ කෙරුණු ඒ මොහොතේ කුමාර් ගුණරත්නම් නොව ඔහුගේ දරු පවුල පවා ගැලවී යන්නේ අහම්බයන් ගණනාවක් නිසාය. පෙරටුගාමීන් උදෙසා හුස්මක් කටක් නොගෙන ක‍්‍රියාවාදයකට තල්ලූ වී යාමේ සන්දර්භය සලකුණු කරගැනීමේදී ඉහත තත්වය අප සැලකිල්ලට ගත යුතුය යන්න මාගේ වැටහීමයි.
පෙරටුගාමීන්ගේ ක‍්‍රියාවාදයට ‘ඇත්ත ජවිපෙ තමන්ය’ යන මතය සේම ඉහතින් මා සඳහන් කළ සාධකත් සමාජමය වශයෙන් ඒ මොහොතේ ඒ අරබයා ඇතිව තිබූ උනන්දු සහගත බවත් බලපෑවේය. පෙරටුගාමීන් අරබයා තවත් සලකා බැලිය යුතු සංකීර්ණ කාරණාවක් වන්නේ ඔවුන්ගේ උපත සිදු වන්නේ එහි තර්කය, වාග්කෝපය, අනුරාගය සමන්විත වන්නේ හා ප‍්‍රකාශ වන්නේ පසුගිය සියවස මුල හා සෝවියට් අත්දැකීමට සාපේක්ෂව වන අතර ඔවුන්ට ජීවත් වීමට සහ මුහුණ දීමට සිදු වන්නේ 21 වැනි සියවසේ දෙවැනි දශකයේ මුල වන අතර පසුගාමී ධනවාදී ආසියාතික පරිධියේ යථාර්ථයකය යන පෙනුමින් විසුළුසහගත යැයි කෙනෙක් වටහා ගත හැකි ඇත්ත යථාර්ථයටයි. පසුගිය සියවස මුල රුසියානු තියුණුතර පන්ති සටන්වලින් හා තියුණුතර දේශපාලන අරගලවලින් චිත්තාවේගයන් සේම වාග් පාඨයන් ද උපුටා ගනු ලැබූ අතර ඔවුන් එම භූමිකාවට අනුරාගිකව ආවේශ වූවාක් බඳු වූ අතර ඔවුන්ගේ පොළොව වූයේ 21 වැනි සියවසේ ඇතුළතින් කඩා වැටුණු ලාංකේය සමාජයයි.
පෙරටුගාමීන් අරබයා සලකා බැලිය යුතු හා ඔවුන්ගේ විවේචනයන් නොසලකා හරින තවත් වැදගත් සාධකයක් වන්නේ ඔවුන්ගේ සමාජ පදනම් තවමත් ජවිපෙ සමාජ පදනම් ම බවයි. සිංහල භාෂී ග‍්‍රාමීය මූලයන් සහිත සමාජ පදනම් තුළ බහුජන පදනම් රැුක ගනිමින් ක‍්‍රම විරෝධී දේශපාලනයක් කිරීමේ අභිලාෂය ඔවුන් ගෙන යමින් සිටින දේශපාලන අන්තයත් වතුකරය, වන්නිය, නාගරික කම්කරුවන්, ග‍්‍රාමීය කම්කරුවන් වැනි ආර්ථිකව සූරා කෑමට ලක්වන හා අධිපති දේශපාලනයෙන් සංස්කෘතියෙන් ආන්තිකකරණය වූ බලවේගයන් කරා මාරු වීමෙන් විනා වෙනස් වනු ඇතැයි සිතීම උගහටය. මගේ වැටහීම වන්නේ ජවිපෙ සමාජ පදනම් රෙජීමය සිය පදනම් බවට පත් කරගන්නා අතර ඒ සඳහා වන්දිය ගෙවමින් සිටින්නේ වන්නිය, නාගරික හා ග‍්‍රාමීය සිංහල කම්කරුවන්, මැදපෙරදිග යන ගෘහ සේවිකාවන්, වතුකරය ආදීන් බවයි. මේ ලිපියේ අභිලාෂය ඉක්මවා යන්නක් වූ ඉහත අවබෝධය පෙරටුගාමීන් තේරුම් ගැනීමේ දී වැදගත් යැයි යන්න මාගේ අදහසයි.
- පෙරටුගාමී ප්රශ්නය
පෙරටුගාමී ආගමනයට පෙර කොළඹ කෙන්ද්‍රීය රැුඩිකල් හා වාම ක‍්‍රියාධරයන් අතර සංවාද නිමිත්ත වූයේ සමාජ ප‍්‍රජාතන්ත‍්‍රවාදය වන අතර සමහරක් බටහිර තානාපති කාර්යාල හා රාජ්‍ය නොවන සංවිධාන මේ සඳහා මැදිහත් වෙමින් සිටි අතර බොහෝ වාම ක‍්‍රියාකාරී අපේක්ෂා භංගයට හා උදාසීන භාවයට පත් වෙමින් පැවතුණු අතර පෙරටුගාමීන්ගේ ආගමනය ඔවුන් හට ජීවයකින් පුබුදාලූවේය යන්න නොරහසකි.
ජවිපෙ සිට වමට හැරීම වමේ මූලධර්ම පවා අමතකව සිටි බලවේගයන්ට අනවශ්‍ය වූ අතර සමහරක් වම්මුන් පෙරටුගාමීන් සමඟ ධනාත්මක සම්බන්ධයක් ගොඩනඟා ගනිමින් වැඩෙන දේශපාලන ක‍්‍රියාදාමයක් ගොඩනැඟුණි. ඒ අතරම සමහර වාමාංශිකයන් ජාතික ප්රශ්නය මිම්මක් ලෙස ගෙන පෙරටුගාමීන් විනිශ්චය කරනු දක්නට ලැබිණි.
පෙරටුගාමීන්ගේ ජාතික ප්රශ්නය අරබයා වන සීමාවන් තීරණය කෙරෙන ප්රධාන සාධකය නායකයන්ගේ හිස් ගෙඩි තුළ නොව පක්ෂයේ සමාජ පදනම් තුළ වන බව මාගේ වැටහීමයි.
පෙරටුගාමී සමාජවාදී පක්ෂය අරබයා වඩාත් නිෂේධාත්මක ආකල්පයක් මුල සිටම දරනු ලැබූයේ ශ්රී ලංකා පෙරටුගාමී පක්ෂයයි. සමාජවාදී සමානතා පක්ෂය ද එය අරබයා විවේචක ස්ථාවරයක් දැරුවේය. ශ්රී ලංකා පෙරටුගාමී පක්ෂය, එය පෙරටුගාමී පක්ෂය නම් කිරීමටත් පෙර සිටම නිෂේධාත්මක ආකල්පයක් දැරූ බව අමතක කළ යුතු නැත. එය හුදෙක් ‘පෙරටුගාමී’ නම ඈඳාගැනීම පිළිබ`ද ප්රශ්නයට ඌනනය කිරීමට වඩා සංකීර්ණ යයි මගේ හැ`ගීමයි. නිදහසේ වේදිකාවේ දේශපාලනය හා ජන අරගල ව්‍යාපාරයේ දේශපාලන තර්කයත් අතර වෙනස හඳුනා ගතයුතු බව මතක් කරමින් ඒ කතාව එතැනින් දැනට නිමා කළ හැකිය.
පෙරටුගාමී සමාජවාදී පක්ෂය ලංකාව තුළ තියුණුතම අර්බුදයකට හා අභියෝගයකට මුහුණ දෙන පක්ෂයක් බව අවිවාදිතය. ඔවුන්ගේ සීමාවන් බොහෝ වන අතර ඔවුන්ට තරම් වෙනත් කිසිදු වාම පක්ෂයකට නොමැති විවාදයන් ද ඇත්තේය.
සිංහල ග‍්‍රාමීය සුළු ධනේශ්වරයෙන් පැමිණෙන නියෝජිතයකු මේ මොහොතේ පන්ති දේශපාලනය හෝ බහුජන පදනම් හෝ අතාර්කික යයි තර්ක කරන පරිද්දෙන්ම දේශපාලන සවිඥානත්වයක් සහිත කම්කරු පාන්තික මූලයන් සහිත සමාජ ජයග‍්‍රහණයන් විශ්වාස කරන්නකු තර්ක කරනු ඇත්තේ තමන් ස`දහා වන දේශපාලනයක් ස`දහා පවතින ඉඩකඩ ගැනය. වන්නියේ ජීවිතය, වතුකරයේ ජීවිතය දේශපාලනිකව ප‍්‍රකාශයට පත් කිරීමට ඉඩකඩක් තිබිය යුතු යයි තවත් කෙනකු තර්ක කරනු ඇත. දහසක් මත ගැටෙන දහසක් මල් පිපෙන ක‍්‍රියාදාමය මෙවැන්නකැයි මම විශ්වාස කරමි. පසුගාමී ආසියාතික රටක සිංහල භාෂීය ක‍්‍රියාකාරිකයන් පිරිසකට මෙය ජය ගනු හැකි වේද යන්න ගැන ඇති වෙන සැක සංකාවන් ජනිත විය හැකිමුත් එම`ගින් එළඹෙන නිගමනයන් පෙරටුගාමීන් වෙත බල කරනු ලබන්නේ ගෙදර යෑමට නම් ඒ පිළිබද ඇත්තේ ඔවුන් ගෙදර නොයන බවට ඇත්තේ සුබවාදයකි. එයට උත්තර දිය යුත්තේ පෙරටුගාමී පක්ෂ සාමාජිකත්වයයි.
- විනිසුරුගේ පරිහාසය
පැය කිහිපයක් තුළ පෙළගස්වන මේ හදිසි ලිපිය තුළ මට අවධාරණය කිරීමට අවශ්ය පෙරටුගාමීන් විනිශ්චයට හදිසියේ කැසකවන අය විසින් අමතක කරනු ලබන හා පෙරටුගාමී සාමාජිකයන් හා නායකයන්ම පවා පටලවා ගනු ලබන ප‍්‍රධානතම කරුණ නම් පෙරටුගාමීන් විනිශ්චය කළ යුතු සන්දර්භය වනාහි ජවිපෙ වන බවයි. එය ජනිත එහි සීමාවන් සලකුණු කරන සිතිජය සිංහල භාෂීය ග‍්‍රාමීය මූලයක් බවයි. එය පසුගිය මැයි දිනය තුළ ජවිපෙ සංදර්ශනාත්මකව තහවුරු වීමත් පෙරටුගාමීන් සංකේතාත්මකව ම ජවිපෙන් වෙනස්ව තම පදනම් තහවුරු කරගැනීමේ මොහොත දක්වාම වලංගු යයි සිතාවි. එසේ නොමැතිව පරිකල්පිත හෝ මනෝරාජික වමකට සාපේක්ෂව පෙරටුගාමීන් විනිශ්චයට, විවේචනයට, පරිහානියට ලක් කිරීම මා තේරුම් ගන්නේ විකාරයක් ලෙසටය. ක‍්‍රියාකාරී සජීවී ගතික දේශපාලන ව්‍යාපාරයක් අරබයා මගේ මේ දළ රළු වචන යැයි ඔබට සිතීමට ඉඩ ඇති රාමුගත කිරීම මගේ අවබෝධයයි. පෙරටුගාමීන් සිය උපතේ සිටම වමට ගමන් අරඹා තිබූ බව සත්‍යයක් වන්නා සේම එය ජවිපෙට සාපේක්ෂ වමක් යන්න මගේ වටහා ගැනීමයි.
පෙරටුගාමීන් ආරක්ෂා කරගැනීම සදහාත් පෝෂණය කරගැනීමේ අවශ්‍යතාවත් ඒ තුළ වන සීමාවන් සේම විභවයන් ද තේරුම් කරගත්තේ මෙම පැහැදිලි කරගැනීම තුළයි. පෙරටුගාමීන් දැන් වාම පක්ෂවලට උරුම සියලූ සාධනීය හා නිෂේධනීය සංඝටකවල සංකීර්ණ අභිමුඛ වීමකට මුහුණ දෙනු ලබමින් සිටී. වමේ සිට පන්ති දේශපාලන, පන්ති දෘෂ්ටිකෝණයට මාරු වීම හා සංයුක්තව මේ මොහොත තුළ සැබෑ නිර්ධනීන් කරා, ඔවුන්ගේ දෘෂ්ටිකෝණය කරා මාරු වීම හැර පෙරටුගාමීන්ට සේම ලංකාවට ද ගැලවීමේ මාවතක් ඇතැයි මම විශ්වාස නොකරමි.
නිසල්ගේ ලිපිය ගැන අවසන් වශයෙන් කීමට ඇත්තේ එය ලිවීමට නිසල්ට ඔහුටම ආවේණික ආත්මීය හා අනුභූතික කාරණා පැවතීම මා
පිළිගන්නා අතර නිසල්ගේ ලිපිය භාවිත කර පෙරටුගාමීන් පරිහාසයට ලක් කිරීමේ කාලකණ්ණි ප‍්‍රයත්නයට මගේ ඇති විරෝධය පළ කිරීමේ අභිලාෂය තුළ පමණක් මේ ලිපිය තුළ මා මතු කරන කාරණා සැලකිල්ලට ගන්නා ලෙසයිි. පරිකල්පන ක්ෂේත‍්‍රය තුළ අපට හො`ද දේවල් අතර වඩා හොද දේවල් තේරිය හැකි මුත් යථාර්ථ ක්ෂේත‍්‍රයේ දී අපට තෝරන්නට ඇත්තේ නරක දේවල් අතර අඩුවෙන් නරක දේවල් බව මගේ වැටහීමයි.
සුගත් වික්රමසිංහ
පෙරටුගාමී වියාපාරයේ නියමුවෙකු වන චමීර කොස්වත්ත විසින් ලියන ලද ලිපියකට නිසල් ජයතිලක විසින් ලියු පිළිතුරු ලිපිය මවිසින් කියවන ලද අතර එහි සුගත් වික්රමසිංහට මෙන් කියවා මදකට හෝ අමතක නොකළැකි මෙන්ම නොකක්ලයුතු යමක් ඇති දකිමි. ඒ මන්දයත්, සුගත් වික්රමසිංහයන් අනවරතයෙන් තැත් කරන අයුරින් හුදෙක් නිසල්ටම අදාළ අනුභූතික සහ ආත්මික කරනා යයි ලඝු කිරීමම ස්ටලින්වාදී, පැරණි ජවිපෙ විසින් ඉතිහාසය පුරාවටම පට්ට ගසා ලදරම් වූ අසාර්ථක ක්රමවේදයක් නිසාය.
එවැනි හණමිටි මත පෙරටුගාමින්ට යැපීමට සිදුවීමම (එක්තරා දයිවෝපගත සිද්ධින්ගේ පැවැත්ම විශ්වාස නොකලද), අහම්බයයකින් හෝ එසේ කිරීමම සිදුවීමම පෙරටුගාමී වියාපාරයේ වර්තමාන ඛේදවාචකයේ ගැඹුර ප්රතිභිම්භානය කරයි.
තවද, වික්රමසිංහයන්ගේ තර්කනය තුල නැවත නැවත ප්රති නිර්මාණය වෙමින් යන්නේ නිර්මක්ස්වාදී අතාර්තික නමුත් තර්කය ලෙස හුවදක්ක්වමින් කියන්නට හදන තමුන්ගේම අදහසයි. එහි වරදක් නොදකිමි. නමුත් මාක්ස්වාදී විද්යනුකුල තර්කන ක්රියාවලියක් තුල ඔහුගේ විශ්ලේෂණය ගෙනාවේ නම් එහි යම් ප්රයෝජනයක් අප සැමට තිබිණ.
මාක්ස්වාදීන් වන අප අපගේ නිරීක්ෂණයන් හා නිරීක්ෂණය කරන ප්රස්තුතය නිර්වචනය කලයුත්තේ මාක්ස්වාදී මුලධර්ම වලිනි. සුගත් වික්රමසිංහයන් දකින ලෙස “එය ජවිපෙ හැර පැමිණි පුද්ගලයන් 5,000ක් නම් මේ පන්දහසට එය අත හැර යෑමට හේතු දසදහස් ගණනක් අදහතිබූ බවයි.” යන්න කීමම එම නිරීක්ෂණයේ සහ පරිකල්පනයේ සීමාන්තික බව ගෙනහැර පාන බව මාගේ අදහසයි. ඒ මන්දයත්, එසේ හේතුන් දහස් ගණනක් තිබුනේ නම් ඔවුන් ජවිපෙන් ඉවත් වන්නේ වාර දහස් ගණනකදී මෙන්ම, එම ඉවත්වූවන් සියලුම දෙනා පළමු සම්මේලනයට සහභාගී නොවී සිටීමට හේතු දහස් ගණනක් තිබිය යුතුය (කිහිප දෙනෙකු හැර).
තවද වික්රම සිංහයන් කියන පරිද්දෙන් “…විප්ලවීය හෝ ප්රගතිශීලී හෝ ලෙනින්වාදී හෝ නූතනවාදී හෝ ලෙස පසුව නම් කරන ලද ක්රියාවලියට (පුද්ගලයන්ට) එරෙහිව ස්ථාපිත නායකත්වය සැලැසුම්සහගතව මැදිහත් වීම පෙරටුගාමීන්ගේ ආරම්භය වීය යන්න ගැන අපට දැනට එකඟතාවකට ආ හැකිය…”යන්න එදා ජවිපෙ තුල කෙරුණු අරගලය යම් අකාරයකට සුළුකොට තකනු ලැබූ ඇති බව එදා ජවිපෙ තුල අරගල කොට අවසානයේ ඉන් ඉවත්වූ සගයන් මෙන්ම, එම අරගලයේ මුලිකයන්ව සිට අවසානයේ එහි නතරවූ සගයන් දන්නවා ඇත.
නිර්මක්ස්වාදී වුවද, ඔහුකියන ලෙස “කැරැල්ලක සිමාවන්” ඇති බව යම් සීමාවන්ට යටත්ව මම පිලිගනිමි. එසේම, කැරැල්ලක් යම් දුරකොට ජයග්රහණය කොට, අවසානයේ යම් සුවිශේෂී අවස්තන්වන්හි සිදුවන චලනයන්ට අනුගතව පරාජය විඳදරා, උපායමාර්ගිකව අඩියක් පසුබැසීමට තරම් සවිඥානික සහ ඉලක්කගත දැක්මක් මාක්ස්වාදී සතුවියයුතුය. ලෙනින් විසින් 1904දි පක්ෂය තුල ඇතිවූ ගැටළු සහගත අවස්ථාවේ පැවසු ලෙස “පියවරක් ඉදිරියටත් පියවර දෙකක් පසුපසටත්” (THE CRISIS IN OUR PARTY , 1904 ) තිසිසය කියවන ලෙස ඔබට ආරාධනා කරමි
තවද, මෙහි දක්වන්න උත්සාහ කරන කුමාර ගුණරත්නම් අත්අඩංගුවට පත්වීම සහ ඔහුගේ දරු පවුල ගලවියාම යම් අහඹු කරන මතයයි පවසිමම, නිර්මාක්ස්වාදී විශ්ලේෂණයකි. මාක්ස් 19845දි කිවුලෙස මානවයාගේ ඉපදීම හැරුණු කොට අනේවා සියල්ල අහම්බයන් නොව මාක්ස්වාදීව, විශ්ලේෂණය කළහැකි හෝ එංගල්ස් විසින් කොන්රඩ් ස්මිඩ් ට 1885 දී පැවසු ලෙස දයලේක්තිකව විශ්ලේෂණය කළහැකි සහ අනිවාර්යයෙන්ම විශ්ලේෂණය කලයුතු කාරනාවේ. එසේ කිරීමට ඇති තරම් හේතු මෙන්ම, ප්රමාණවත් සාක්ෂිද ඇති බව දකින අතරම, අවශ්ය වන්නේ ස්ටලින්වාදය ඉදිරියේ “ඉස්කෝලේ ළමයින්” නොවූ සවිඥානික මාක්ස්වාදී මනසක් පමණි.
තවද, “පසුගිය සියවස මුල රුසියානු තියුණුතර පන්ති සටන්වලින් හා තියුණුතර දේශපාලන අරගලවලින් චිත්තාවේගයන් සේම වාග් පාඨයන් ද උපුටා ගනු ලැබූ අතර ඔවුන් එම භූමිකාවට අනුරාගිකව ආවේශ වූවාක් බඳු වූ අතර ඔවුන්ගේ පොළොව වූයේ 21 වැනි සියවසේ ඇතුළතින් කඩා වැටුණු ලාංකේය සමාජයයි.” යන්න එක්තරා දුරකට අධිතක්සේරුවකට යාමක් මෙන්ම සමරරෙකුට එය හාසුත්ප්රසයට හේතුවන්නක් වෙනබව සිතමි. මන්ද, ඔබ කියූ ලෙස සෝවියට් පන්ති සටන්වලින් ඔප වූ කැරලිකරුවන් ලාංකීය සමාජය නොදනිම තරම් තකතිරුවන් පිරිසක් වීමය. එසේම, අරගලයක් කොට, එය උපායශිලි ලෙස පියවරක් පසුපසට නොගෙන අවේගශිලිව මෙන්ම නිර්මක්ස්වාදයේ අන්තයට ගොස් පන්ති වියාපාරය දෙකඩ කිරීමයි.
මිත්රය, ඔබගේ ලිපියට පිටුවක් නොව, පිටුගනනක් ලිවිය හැකි වුවද, එසේ ලියා ඔබගේ අදහස, ඔබ නිසල්ගේ අදහස මෙන් “කාලකන්නි” කිරීමේ අවශ්යතාවයක් මට නොමැත. මන්ද, මාක්ස්වාදියකු වන මම ප්රජතන්තරවාදය විශ්වාස නොකලත්, සැමගේම අදහස්තුල ප්රගතිශීලි යමක් ඇති බව දකින හෙයිනි.
නමුත් යමක් කිව යුතුව ඇත, එනම්, මේ ගෙවෙන්නේ ලංකාවේ විප්ලවයේ අවසාන හෝරාව බව දැයි බොහෝදෙනෙකු අද දින අසන පැනය, මතු දිනක, ඉතිහාසය ඇසුවොත්, එදාට කුමාරලා, සේනාධිරලා, පුබුදුලා, චමිරලාට අදමෙන් පැනයාමට නොහැකි බවය.
පෙරටුගාමී වියාපාරයේ නියමුවෙකු වන චමීර කොස්වත්ත විසින් ලියන ලද ලිපියකට නිසල් ජයතිලක විසින් ලියු පිළිතුරු ලිපිය මවිසින් කියවන ලද අතර, එහි සුගත් වික්රමසිංහට මෙන් කියවා මදකට හෝ අමතක නොකළැකි මෙන්ම නොකක්ලයුතු යමක් ඇති බව දකිමි. ඒ මන්දයත්, සුගත් වික්රමසිංහයන් අනවරතයෙන් තැත් කරන අයුරින්, නිසල්ගේ ලිපියේ කරුණු , හුදෙක් නිසල්ටම අදාළ අනුභූතික සහ ආත්මික කරනා යයි ලඝු කිරීමම ස්ටලින්වාදී, පැරණි ජවිපෙ විසින් ඉතිහාසය පුරාවටම පට්ට ගසා ලදරම් වූ අසාර්ථක ක්රමවේදයක් වන නිසාය.
එවැනි හණමිටි මත පෙරටුගාමින්ට යැපීමට සිදුවීමම (එක්තරා දයිවෝපගත සිද්ධින්ගේ පැවැත්ම විශ්වාස නොකලද, අහම්බයයකින් හෝ එසේ කිරීමම සිදුවීමම) පෙරටුගාමී වියාපාරයේ වර්තමාන ඛේදවාචකයේ ගැඹුර ප්රතිභිම්භනය කරයි.
තවද, මා දකින ලෙස වික්රමසිංහයන්ගේ තර්කනය තුල නැවත නැවත ප්රතිනිර්මාණය වෙමින් යන්නේ, හුදෙක් නිර්මක්ස්වාදී අතාර්තික නමුත් තර්කය ලෙස හුවදක්ක්වමින් කියන්නට හදන තමුන්ගේම ස්ටලින්වාදී අදහසම නොවේද. එහි වරදක් නොදකිමි. නමුත් මාක්ස්වාදියෙකු ලෙස විද්යනුකුල තර්කන ක්රියාවලියක් තුල ඔහුගේ විශ්ලේෂණය ගෙනාවේ නම් එහි යම් වඩා ප්රයෝජනයක් අප සැමට තිබිණ.
මාක්ස්වාදීන් වන අප අපගේ නිරීක්ෂණයන් හා නිරීක්ෂණය කරන ප්රස්තුතය නිර්වචනය කලයුත්තේ මාක්ස්වාදී මුලධර්ම වලිනි. සුගත් වික්රමසිංහයන් දකින ලෙස “එය ජවිපෙ හැර පැමිණි පුද්ගලයන් 5,000ක් නම් මේ පන්දහසට එය අත හැර යෑමට හේතු දසදහස් ගණනක් අදහතිබූ බවයි.” යන්න කීමම, ඔහුගේ නිරීක්ෂණයේ සහ පරිකල්පනයේ සීමාන්තික බව ගෙනහැර පාන බව මාගේ අදහසයි. ඒ මන්දයත්, එසේ හේතුන් දහස් ගණනක් තිබුනේ නම් ඔවුන් ජවිපෙන් ඉවත් වන්නේ වාර දහස් ගණනකදී මෙන්ම, එම ඉවත්වූවන් සියලුම දෙනා පළමු සම්මේලනයට සහභාගී නොවී සිටීමට හේතු දහස් ගණනක් තිබිය යුතුය (කිහිප දෙනෙකු හැර) යන්න සධාරණ මෙන්ම තාර්තික උපකල්පනයක් නොවේද? සැබවින්ම සිදුවුයේ කුමක්ද? එදා ජවිපෙන් ඉවත්වූ සියල්ලන්ම පෙරටුගාමී සමග පැමිණි නමුත් අදත් ඔවුන් සිටිනවාද? යන්න සාධාරණ පැනයක් බව සිතමි.
තවද වික්රම සිංහයන් කියන පරිද්දෙන් “…විප්ලවීය හෝ ප්රගතිශීලී හෝ ලෙනින්වාදී හෝ නූතනවාදී හෝ ලෙස පසුව නම් කරන ලද ක්රියාවලියට (පුද්ගලයන්ට) එරෙහිව ස්ථාපිත නායකත්වය සැලැසුම්සහගතව මැදිහත් වීම පෙරටුගාමීන්ගේ ආරම්භය වීය යන්න ගැන අපට දැනට එකඟතාවකට ආ හැකිය…”යන්න කීම, එදා ජවිපෙ තුල කෙරුණු අරගලය යම් අකාරයකට සුළුකොට තකනු ලැබූ ඇති බව එදා ජවිපෙ තුල අරගල කොට අවසානයේ ඉන් ඉවත්වූ සගයන් මෙන්ම, එම අරගලයේ මුලිකයන්ව සිට අවසානයේ එහි නතරවූ සගයන් දන්නවා ඇත.
නිර්මක්ස්වාදී වුවද, ඔහුකියන ලෙස “කැරැල්ලක සිමාවන්” ඇති බව යම් සීමාවන්ට යටත්ව මම පිලිගනිමි. එසේම, කැරැල්ලක් යම් දුරකොට ජයග්රහණය කොට, අවසානයේ යම් සුවිශේෂී අවස්තන්වන්හි සිදුවන චලනයන්ට අනුගතව පරාජය විඳදරා, උපායමාර්ගිකව අඩියක් පසුබැසීමට තරම් සවිඥානික සහ ඉලක්කගත දැක්මක් මාක්ස්වාදීන් සතුවියයුතු නොවේද? ලෙනින් විසින් 1904දි පක්ෂය තුල ඇතිවූ ගැටළු සහගත අවස්ථාවේ පැවසු ලෙස “පියවරක් ඉදිරියටත් පියවර දෙකක් පසුපසටත්” (THE CRISIS IN OUR PARTY , 1904 ) තිසිසය කියවන ලෙස ඔබට ආරාධනා කරමි. එසේ පියවරක් පසුපසට ගත්තනම් පවතින තත්වය කෙබඳුද? එසේ කල හැකිව තිබුණිද?
තවද, මෙහි දක්වන්න උත්සාහ කරන කුමාර ගුණරත්නම් අත්අඩංගුවට පත්වීම සහ ඔහුගේ දරු පවුල ගලවියාම යම් අහඹු සිදුවීමක් බව පැවසිමම, අසාර්ථක නිර්මාක්ස්වාදී විශ්ලේෂණයකි. මාක්ස් 19845දි කිවුලෙස මානවයාගේ ඉපදීම හැරුණු කොට අනේවා සියල්ල අහම්බයන් නොව මාක්ස්වාදීව, විශ්ලේෂණය කළහැකි හෝ එංගල්ස් විසින් කොන්රඩ් ස්මිඩ් ට 1885 දී පැවසු ලෙස, දයලේක්තිකව විශ්ලේෂණය කළහැකි සහ අනිවාර්යයෙන්ම විශ්ලේෂණය කලයුතු කාරනාවේ. එසේ කිරීමට ඇති තරම් හේතු මෙන්ම, ප්රමාණවත් සාක්ෂිද ඇති බව දකින අතරම, අවශ්ය වන්නේ ස්ටලින්වාදය ඉදිරියේ “ඉස්කෝලේ ළමයින්” නොවූ සවිඥානික මාක්ස්වාදී මනසක් පමණි.
තවද වික්රමසිංහ පවසන ලෙස , “පසුගිය සියවස මුල රුසියානු තියුණුතර පන්ති සටන්වලින් හා තියුණුතර දේශපාලන අරගලවලින් චිත්තාවේගයන් සේම වාග් පාඨයන් ද උපුටා ගනු ලැබූ අතර ඔවුන් එම භූමිකාවට අනුරාගිකව ආවේශ වූවාක් බඳු වූ අතර ඔවුන්ගේ පොළොව වූයේ 21 වැනි සියවසේ ඇතුළතින් කඩා වැටුණු ලාංකේය සමාජයයි.” යන්න එක්තරා දුරකට අධිතක්සේරුවකට යාමක් මෙන්ම සමරරෙකුට එය හාසුත්ප්රසයට හේතුවන්නක් වෙනබව සිතමි. මන්ද, සෝවියට් පන්ති සටන්වලින් ඔප වූ කැරලිකරුවන් ලාංකීය සමාජය නොදනිමට තරම් තකතිරුවන් පිරිසක් වීමය. එසේම, අරගලයක් කොට, එය උපායශිලි ලෙස පියවරක් පසුපසට නොගෙන අවේගශිලිව මෙන්ම නිර්මක්ස්වාදයේ අන්තයට ගොස් පන්ති වියාපාරය දෙකඩ කිරීමට ඉඩ සලසා දීමය.
මිත්රය, ඔබගේ ලිපියට පිටුවක් නොව, පිටුගනනක් ලිවිය හැකි වුවද, එසේ ලියා ඔබගේ අදහස, ඔබ නිසල්ගේ අදහසට කලාක් මෙන් “කාලකන්නි” කිරීමේ අවශ්යතාවයක් මට නොමැත. මන්ද, මාක්ස්වාදියකු වන මම ප්රජතන්තරවාදය විශ්වාස නොකලත්, සැමගේම අදහස්තුල යම් ප්රගතිශීලි යමක් ඇති බව දකින හෙයිනි.
නමුත් යමක් කිව යුතුව ඇත, එනම්, මේ ගෙවෙන්නේ ලංකාවේ විප්ලවයේ අවසාන හෝරාව බව දැයි බොහෝදෙනෙකු අද දින අසන පැනය, යම් මතු දිනක, ඉතිහාසය ඇසුවොත්, එදාට කුමාරලා, සේනාධිරලා, පුබුදුලා, චමිරලාට අදමෙන් පැනයාමට නොහැකි බවය
සුගත් ගේ කතාවේ සඳහන් කරුණු ගැන කීර්ති ගේ පිළිතුර ට මගේ විවේචනාත්මක එකඟතාවය පල කරන්න කැමතියි. මෙහිදී සුගත් ශ්රී ලන්කන් පෙරටුගාමී පක්ෂය ගැන කියන තක්සේරුවට එකඟ වීම අමාරුයි. මේ පක්ෂ දෙකෙහිම හිතතියකු ලෙස (සමහරෙක් මෙය අවස්ථාවාදී බවක් හැටියට දැකිය හැකියී ) ශ්රී ලංකා පෙරටුගාමී පක්ෂය ජවිපෙ ජාතිවාදී ප්‍රවණතාවය මුල සිටම නිර්දය විවේචනයට ලක්කළ පක්ෂයක්. බොහෝ සාමාජිකයන් ෂ්- කණ්ඩායමේ හා පසුව ශ්රී ලංකා පෙරටුගාමී පක්ෂය පල කරන පොත් පත් කියවීම හා සම්මන්ත්‍රණ වලට සහභාගී වීම අනුකුල කරගෙන කුමාර් ගුණරත්නම් ඇතුළු පිරිස පෙරටුගාමී නම අන්ද ගත්ත විය හැකියි. මේ ගැන ත්‍රිමාණ වෙබ් අඩවියේ විවෙච්නයකදී මගේ අදහස වුනේ මෙය දයලේක්තිකව ඉදිරියේදී විසදෙනු ඇත කියා. සුගත් මෙහිදී පෙරටුගමින් හැටියට මුලදී අදහස් කරන්නේ පෙරටුගාමී සමාජවාදීන්. දෙවනුව ඔහු කියනව පස්සේ ශ්රී ලංකා පෙරටුගමින් ගේ නිශ්ධනාත්මක ආකල්ප ගැන. පෙරටුගමින් කියල පක්ෂයක් තියන නිසා ඔවුන් ඒ නමින් අමතල , පෙරටුගාමී සමාජවාදීන් ඒ නමින් ඇමතීම ත්ජම කල යුත්තේ . මේ නම් දෙකේ ඉතා ප්‍රබල වෙනසක් මම දකිනවා. ප්රධාන ප්රශ්නයට මුලයත් මෙතනම තමා තියෙන්නේ.
දීප්ති සහෝදරයාගේ පක්ෂය හේගල් පිලිබඳ උගැන්වීම් හමාර කොට වෙනත් සංස්කෘතික හා කල විචාර, සමාජීය ප්රශ්න සඳහා කරන කාලින විචාර තම දයලේක්තික න්‍යාය පිලිබඳ අවබෝධය ඔස්සේ විශ්ලේෂණය කරමින් ඉන්නව. අපටත් එතන ඉගෙන ගන්න දේවල් තියෙනවා. ශ්රී ලංකා පෙරටුගමින් විප්ලවයක් සඳහා පිලියෙලේ වෙන්නේ ඔවුන්ගේ ක්‍රමයකටයි. ඔවුන් පිහිටුවන්න යන්නේ සමාජවාදී සමාජයක්ද ලිබෙරල් නිදහස් ධනවාදී එකක්ද යන්න තවම අපැහැදිලියි.
පෙරටුගාමී සමාජවාදී පක්ෂයට (මේ මන් හිතන විධිහටයි කියන්නේ) අවශ්ය සම්ජවාදය පිහිටුවීමේ ලංකාවේ පෙර ගමන් කරුවන් වීමට. එහිදී ඔවුන් ජවිපෙන් ඉවත් වෙනවා . එයට හේතු කීපයක් ඔවුන් ඉදිරිපත් කරනවා. ජවිපෙ ජාතිවාදී වීම, නායකයන් නිලධාරිවාදීන් වීම, ස්වයං විවේචනයක් පම කිරීම ආදී දේවල්. ඔවුන් අලුත් විධිහකට යමක් කරන්න එලියට එනවා. ඔක්කොම හොඳයි.
මොකද වුනේ…
මම සහභාගී වුන පළමු වන දේශනය වරුණ දීප්ත රාජපක්ෂගේ. අධිරාජ්‍ය විරෝධය ගැන. එහිදී ඒ සහෝදරයා කල අල්මරුන දහස් වාරයක් අස තිබෙන ඒවා ඇහුවට පස්සේ මන් ඇහුව – මේ අධිරස්ජ්‍ය විරෝධී සටන් පට තවත් මතුරන හේතුව මොකක්ද කියල. ජාතික නිදහස් පෙරමුණ ඇතුළු පක්ෂත් ඕව කියනවනේ. එතන හිටපු අනික් සහෝදරු චවත් වරුණ සහෝදරයවත් එකට හරි උත්තරයක් දුන්නේ නැහැ.
කුමාර් සහෝදරයාගේ දේශනා වලදී ජාතික ප්රශ්නය ගැන පක්ෂයේ ස්ථාවරය එලියට ආවේ නැහැ. හරි එකට කල් දුන්න කියමු. පුබුදු සහෝදරයා කතා කලේ ආගමික සම්මුතිවදයකට යාම ගැන. ලතින් ඇමෙරිකාවේ ක්‍රිස්තියානි සහෝදරත්වය ගැන. මිට පස්සේ ගිය රැස්වීමක කාන්ත විමුක්තිය ගැන කතා වුනේ. ඒ පිලිබඳ විවේචනයක් මෙහි පල කිරීම අදාල නැහැ. අන්තිමට එකෙනුත් පස්සේ මට දැඩිව සිතුනු සිතිවිල්ල තමයි – මෙතන තවම ඉන්නේ පරණ ජවිපෙ සහෝදරයෝ ටික කියන එක. එකේ වැරැද්දක් නැහැ. නමුත් ජවිපෙ කියන ඒවම කියනවනම්, ඒ මාර්ගයම දේශනා වලදී ගන්නවනම් අපට ජවිපෙ රැස්වීම වලට ගිහාම ඇතිනේ. තව ටිකක ජාතිවාදී වෙන්න ඕනේ නම් ජනිපෙටත් ගිය හැකිනේ. ඉති මට පෙරටුගාමී සමාජවාදී සහෝදරයන් ගෙන් අහන්න තියෙන්නේ එකයි, ජවිපෙන් ආවේ අයි? එතනින් පටන් ගන්න.